Op een gure winterdag in de polder zet je de ladder tegen een knotwilg. Gewapend met een zaag klim je naar boven, je zaagt de buitenste takken weg en klimt in de knot. Je houdt je vast aan de lange wiegende staken, langzaam dein je mee met de wind. Even kijk je om je heen vanuit je fort, dan ga je aan het werk. Eén voor één vallen de lange takken op de grond, totdat de knot kaal is. Voldaan klim je naar beneden en bekijk je de oogst. 

Zes maanden later komt dat tevreden gevoel terug als je op een zonnige zomerdag alle, inmiddels gedroogde, takken tevoorschijn haalt. Op je gemak bestudeer je de vormen en leg je er een aantal apart. Voordat je het weet ben je weer een stoel aan het maken, een stoel die je zelf eigenlijk nooit had kunnen verzinnen.

Meubels maken van takken is geweldig. Het is leuk, het is simpel, het is niet duur. Ik maak nu tien jaar rustieke meubels, voornamelijk stoelen, en het zijn er inmiddels aardig wat. Elke nieuwe stoel verbaast me weer, ik blijf verwonderd over de charme van rustieke meubelen.

Voor wie?

Ik bedenk graag dat alles anders is in de wereld van rustiek meubelmaken. In mijn beleving zijn daar geen algemeenheden, aannames, regels en logica. Voor andere hobby's moet je eerst kennis op doen, spullen kopen en veel oefenen. Rustieke meubel-makers beginnen gewoon. Vanaf dag één ben je de expert; je eerste project kan het mooiste zijn dat je ooit zult maken. Aan ervaring heb je niets. Als ik aan een nieuwe stoel begin, probeer ik juist alle voorgaande stoelen die ik gemaakt heb te vergeten. Ik wil eigenlijk helemaal vergeten hoe stoelen er ook al weer uitzien, zodat ik blanco kan beginnen. Met nul, éen, twee of honderd poten. Een project kan krakkemikkig zijn, half af, onhandig, scheef. Toch kan het perfect zijn. Het telt mee. Je hoeft je niet te meten aan iemand anders. Het ene werk is misschien mooier dan het andere, maar in beginsel nooit béter; dat is een groot verschil. Ik vind die gelijkheid een troostrijke en geruststellende gedachte, daarom durf ik altijd weer aan een nieuw project te beginnen.

Ik denk dat rustieke meubel-makers ook niet persé handige, creatieve of sterke mensen zijn. Je hoeft niet iets speciaals te kunnen. Je kunt rustieke meubels maken als je:

- op de basisschool, of in het bejaardenhuis zit

- op hoge hakken loopt

- eigenlijk geen tijd hebt

- vaak verkeerde beslissingen neemt

- geen IKEA meubels in elkaar kunt krijgen

- nooit tevreden bent

- ontzettend gewoon bent

- naar niemand wilt luisteren

- Hugo heet, of juist niet

- geen geld hebt

-één of ander groot probleem hebt

- in de gevangenis zit

- gauw je geduld verliest

Deze lijst kan iedereen naar eigen inzicht aanvullen. Voor een aantal van bovenstaande regels kom ik zelf zeker in aanmerking (nee, niet die van de hoge hakken).

Eén eigenschap

Ik moet wel toegeven dat er toch één eigenschap is die een rustieke meubel-maker eigenlijk zou moeten hebben: het is erg praktisch als je met twee handen iets vast kunt houden en een andere hand vrij hebt om een gat te boren. Kortom, het hebben van drie armen is echt een pré. Helaas moet ik zelf deze eigenschap ontberen.